27 wrzesień 2014

Wiersz zaangażowany

Autor: elkaone. Kategorie: Moje wiersze .

Szczątki krążą po Europie. Szczątki wszystkich świętych.
Podróżujemy nieświadomie po ich śladach,
w ucieczce od ciepłej dłoni w jej wiecznych peregrynacjach,
bo od dziecka tak mamy, że jeśli coś jest wieczne,
wydaje nam się podejrzane. To scheda po Leninie.

A tu masz! Głowa Katarzyny w Sienie, ręce i stopy Agnieszki
w Montepulciano, kości św. Miniasza, gdzie popadnie.
Tylu świętych pociętych na kawałki, szczęście,
że blisko do Teatro Anatomico.

Szczątki krążą po Europie. Zdrowy rozsądek
wiesza bieliznę na murach obronnych,
karmi rude koty, wygrzewające się bezczelnie
na stopniach świętości, kocha kobiety
słodkie, krągłe i żywe.

Komentarze (2)

marek:

30 wrz 2014 o 19:43.

Wiersz się angażuje, czyli co? Staje po właściwej stronie? A która strona jest właściwa? Same pytania, na szczęście, bo mamy szczęście, wiersz angażuje się po stronie ulotności, przemijania i znikania. Wieczność relikwii zawsze mnie ciekawiła. Chciałem zobaczyć w tych złotych, bo zawsze są ze złota, pudełkach ten palec, oko, albo i pudendum virile, jak to edytor, a to był Bruckner (!) wybrnął z językowej figlarności Naborowskiego. Zresztą Naborowski był serio i figlarność to ja, tak trochę mu dopisuję, bo w końcu w pudendum virile nie ma nic śmiesznego, choć ów oręż może być niezłym figlarzem. Więc nie zobaczyłem, ani palca, ani ucha, tylko zawsze ozdobne złote pudełko. I wiersz się angażuje po stronie jedynej wieczności jaką mamy, a nie tego pudełkowatego kultu części poszczególnych, bo pudendum virile największej świętej czy swiętego nie zasłużyły na kult publiczny, a przynajmniej o czymś takim nie słyszałem. Wiersz pewnie by się zaangażował po stronie takiego figlarnego nieco kultu, ale z braku takiej możliwości angażuje się po stronie kotów, i kobiet „słodkich, kragłych i żywych” i na moje oko dobrze celuje i wybiera. Tylko pudendum virile szkoda.

elkaone:

30 wrz 2014 o 19:57.

Oj, jaki przepiękny komentarz! Wiersz tylko po tej stronie może się angażować, to jego credo. Nie lubi tych złotych pudełek i kawałków w nich pomieszczonych. Nawet, gdyby miało to być pudendum virile, które jakos w naturze bardziej się wydaje pociągające. Jak i mocno żywe kobiety.
No i pierwszy wers nieprzypadkowo nawiązuje do pewnego manifestu, bo te szczątki bardzo widmowe.

Zostaw komentarz

Kategorie

Linki poetyckie

Ludzie i miejsca

Archiwa