17 maj 2008
aeria gloris
Autor: elkaone. Kategorie: Wiersze przyjaciół; wilczysko .
umierając wróbel utraci na wadze
tyle ile waży jego śmierć
malujesz pospiesznie czerwone
stosiny szaro bure koty
szepczą ci do ucha mrą
na skraju kadru sennie
o-by-dwa
bo tak można zasnąć tylko
napowietrznie
wtedy gdy kropelki rozpylonej farby pocałują
usta a te usta – usta odnajdą w pośpiechu
zanim barwnik wyschnie nim pióro wyblaknie
nie odwracaj oczu
srebrny aerograf podzielił przestrzenie
wróbel pochowany w puszce czarnej kawy
trzepocze skrzydłami
to wiatr
nie
to ptak
rozbryznął powietrze musnął twarz
na twarzy
archipelag piegów
są szare jak krew